نحوه‌ی نورپردازی در معماری : برای دستیابی به مطلوب‌ترین نتیجه‌ی کلی در سیستم‌های روشنایی،

بهتر است که از انتخاب و تصمیم‌گیری سریع چراغ‌ها، قبل از تعیین نیاز، جلوگیری کنید.

در نظر گرفتن فرآیند طراحی ساختار یافته به جلوگیری از این امر کمک می‌کند.

در این مطلب، اطلاعات بیشتری در زمینه‌ی نحوه‌ی نورپردازی در معماری ارائه خواهیم کرد.

مراحل کلیدی در نحوه‌ی نورپردازی در معماری

اگرچه تعیین مراحل و نحوه‌ی نورپردازی و روشنایی در معماری کمی دشوار به نظر می‌رسد، اما می‌توان مراحل آن را به موارد زیر خلاصه کرد:

– الزامات را شناسایی کنید

– روش روشنایی را تعیین کنید

– تجهیزات روشنایی را انتخاب کنید

– پارامترهای نورپردازی را محاسبه کرده و طرح را در صورت لزوم بر اساس آن تنظیم کنید

– سیستم کنترل را تعیین کنید

– نوع چراغ روشنایی را انتخاب کنید

– پس از اتمام نصب، آن را بررسی کنید

در ادامه چند نمونه‌ی اول را شرح خواهیم داد.

 

۱- نحوه‌ی نورپردازی در معماری : شناسایی الزامات

این مورد شامل شناخت کامل هدف از نصب روشنایی است از جمله موارد آن می‌توان به نمونه‌های زیر اشاره کرد:

– نوع چراغ

– تابش خیره کننده

– ویژگی‌های فضا

– جهت نور

– تعامل نور روز

 

۲- نحوه‌ی نورپردازی در معماری : تعیین روش روشنایی

در این مرحله از نحوه‌ی نورپردازی در معماری، نحوه‌ی انتقال نور مورد توجه قرار می‌گیرد؛ به عنوان مثال آیا فرورفتگی خواهد داشت؟

روی سطح نصب می‌شود؟

در این مرحله باید به میزان استفاده از نور روز توجه شود تا نیاز به نور مصنوعی به حداقل برسد.

 

۳- انتخاب تجهیزات روشنایی

پس از انتخاب روش روشنایی، می‌توان مناسب‌‌ترین منبع نور و به دنبال آن چراغ روشنایی را انتخاب کرد.

ویژگی‌های زیر باید هنگام انتخاب منبع نور مورد مطالعه قرار گیرند:

– خروجی نور (لومن)

– کل وات ورودی

– کارایی (لومن در هر وات)

– طول عمر

– اندازه‌ی فیزیکی

– روشنایی سطح / تابش خیره کننده

– رنگ

– خصوصیات الکتریکی

– سازگاری با سیستم الکتریکی موجود

– مناسب بودن برای محیط کار یا خانه

تعدادی از فاکتورهایی که در انتخاب لامپ تاثیر دارند نیز عبارت‌اند از:

– ویژگی‌های منبع نور

– توزیع نور

– کنترل خیره کننده

– در دسترس بودن قطعات

– جنبه‌های زیبایی شناسی

– مدیریت حرارتی

 

4- محاسبه‌ی پارامترهای روشنایی

روش‌های محاسبه‌ی روشنایی به سه دسته‌ی گسترده تقسیم می‌شوند:

 

۱-۴- روش‌های محاسبه دستی

طیف گسترده‌ای از روش‌های محاسبه‌ی دستی برای سنجیدن جنبه‌های مختلف روشنایی و نحوه‌ی نورپردازی در معماری وجود دارند که البته اکثر آن‌ها امروزه توسط برنامه‌های رایانه‌ای جایگزین شده‌اند.

روش لومن ستون اصلی روشنایی داخلی بوده و همچنان به عنوان یک روش سریع و نسبتا دقیق برای محاسبه‌ی روشنایی داخلی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

۲-۴- مدل سازی سه بعدی

ظهور مدل سازی رایانه‌ای رویکرد انعطاف‌پذیرتری را در طراحی نورپردازی امکان پذیر کرده و اطلاعات موجود در اختیار طراحان را به میزان قابل توجهی افزایش داده است.

اگرچه در این روش درک کلی از نیاز به توزیع روشنایی مناسب  امکان پذیر خواهد بود، اما اطلاعات، تجربه یا درک کمی برای بسیاری از طراحان نیز تعیین کننده است؛ از جمله:

– درخشندگی سطوح در شرایط مختلف چگونه باید باشد؟

– یکنواختی درخشندگی قابل قبول چیست؟

– آیا باید حداکثر یکنواختی درخشندگی وجود داشته باشد؟

– در چه مرحله‌ای توزیع درخشندگی دیوار غیر قابل قبول است؟

هنگام استفاده از یک برنامه‌ی محاسبه‌ی روشنایی باید خروجی نوع لامپ مورد استفاده، محل لامپ‌ها، خروجی لومن لامپ، ضریب افت نور و نقاط هدف را ثبت کنید.

در غیر این صورت، تنها یک تصویر زیبا از نصب خواهید داشت که هیچ روشی برای تحقق بخشیدن به آن ندارید.

 

۳-۴- تجسم

برای نحوه‌ی نورپردازی در معماری بر اساس تجسم، برنامه‌هایی وجود دارد که بسته به پیچیدگی و سطح جزئیات فضای داخلی، از نمایش بلوکی فضا گرفته تا رندرهای کیفیت عکاسی، اطلاعات بسیاری را ارائه می‌کنند.

می خوای شرکت ثبت کنی ولی هنوز دو دل و مرددی؟ نمی دونی باید چکار کنی؟ اصلا شک داری شرکت به کارت میاد یا نه و یا اصلا این کار را به نفعته یا ضررت؟ پیشنهاد می کنم یه دقیقه زمان بگذاری و این متن را کامل و دقیق بخونی تا بهترین تصمیم را بگیری.

شرکت یعنی شراکت یک عده برای یک هدف یا موضوع خاص. یعنی وقتی می خوای شرکت ثبت کنی باید دو نفر تا چند نفر شریک داشته باشی و بدون مشارکت اونها نمی تونی شرکت داشته باشی. این شرکت ها یکم سرمایه نیاز داره و خوب خیلی هم زیاد نیست و برای راه انداختن یک شرکت جمع و جور و کوچیک می تونی با نهایتا 100 تا 500 هزار تومان اقدام کنی. پس سرمایه زیادی نیاز نداری، البته این را هم بگم که هر چی سرمایه بیشتر باشه خوب اعتبار هم بالاتره ولی همیشه هم سرمایه برای کسب و کاری مثل شرکت اولویت محسوب نمی شه.

کسایی که دوست دارند شرکت ثبت کنند معمولا خوب می دونن که داشتن شرکت یکسری مسئولیت به دنبال داره اما واقعیت اینه که امروزه نگرش افراد متفاوت شده. معمولا شرکت های بزرگ برای زنجیره تامین خودشون سعی می کنن به سمت شرکت های دیگه برن و با اونها مشارکتی کار کنن. اما شرکت باید باشند. یعنی اینکه با فرد حقیقی کاری ندارن و دوست ندارن با کسی شراکت کنن که اعتبار حقوقی نداره.

یعنی در یک کلام شرکت ها به افراد یا کسایی که اونها را ثبت می کنند این اعتبار را میدن که بتونن به راحتی با سر بلند  و یک اعتبار متفاوت با شرکت های دیگه و یا با مشتریاشون کار کنند.

در خیلی از کشورهای دیگه حتی برای یک کار معمولی مثلا داشتن یک مکانیکی هم باید شرکت ثبت کنی اما در ایران این کار اختیاریه. اما با تمام این اختیاری بودن یک چیز را خوب ثابت می کنه و اون هم اینه که تو و دوستات که با هم شراکت کردید قطعا پشتوانه ای دارین و اون هم اعتبارات حقوقیه شرکته. همین کافیه که بتونی خیلی راحت به خیلی از هدف هات برسی. مثلا می دونستی فقط توی مناقصات و مزایدات شرکت ها شرکت داده میشن؟ می دونستی فقط شرکتا هستند که می تونن نمایندگی بگیرن و یا شعبه بعضی شرکت های خارجی را بگیرن؟

یک نکته را باید مشخص کنم و اون هم اینه که شرکت ثبت کردن فقط کلاس گذاشتن نیس دوست من. ماها باید بدونیم که وقتی داریم شرکت ثبت می کنیم داریم متعهد میشیم و همین تعهده که مشتری برامون میاره و باعث میشه با شرکت های بزرگ کار کنیم.  یه نگاه به اطرافتون بندازین متوجه میشین که همه آدم های موفق کسب و کار خودشون را دارند. البته اونایی که خودشون کار کردن و زحمت کشیدن کاری به بند “پ” ندارم.

ثبت شرکت

حالا بریم سراغ ثبت شرکت. وقتی میری توی سایت های مختلف مثل خود سایت ثبت اسناد و املاک و یا ثبت شرکت ها اونقدر کار ثبت شرکت را سخت توضیح دادن که حق دارید اگر بترسین. اول اینکه یک نکته کوچک بگم و اون هم دوستانه. اگه می خوای شرکت داشته باشی و کلی توی این شرکت اعتبار و سود به دست بیاری یه هزینه کم بکن و همین اول کار و از ابتدا شرکتت را بده یک موسسه حقوقی خوب مثل موسسه ویونا ثبت کنه که به مشکل نخوری. شاید یه هزینه خیلی کم بکنی اما هم وقتت گرفته نمی شه و هم اینکه خیالت بابت مسائل حقوقی و روال ثبت و مسائل قانونی کاملا راحته.

گفتم که اگه می خوای شرکت ثبت کنی باید شریک داشته باشی. دو سه تا شریک خوب پیدا کن. شریک خوب از نون شب هم واجب تره داداش. بعدا نگی نگفتی. به هر کسی اعتماد نکن تا موفق بشی.

البته قبلش حتما باید موضوع شرکتت را معلوم کرده باشی. منظورم اینه که اول باید بدونی می خوای توی این شرکت چیکار کنی، چه خدمت و یا محصولی تولید کنی و تا چه مرحله ای را می خوای دست بگیری تا بعد بریم سراغ ثبت این موضوعات. همه موضوعات نیاز به مجوز نداره اما خوب بعضیا را باید مجوز داشته باشی که اون هم کاری نداره . میری توی اون سازمان مربوطه و یه سری مدارک می خواد می دی و اگه مشکلی خودت و شریکات نداشته باشن مجوز را بهت می دن.

بعد باید یک اسم انتخاب کنی که اون هم کاری نداره. 5 تا اسم که قبلا نبوده باید انتخاب کنی، اینم خارجی و بی معنی و بی ادبی و این حرفا نباید باشه و کار سختش اینه که باید سه سیلابه باشه که اون هم چون می خوای بعدا ثبت برند کنی به دردت می خوره. اگر شما هم کالا و یا خدماتی را تولید می کنید که در داخل ایران فروش خوبی دارد و یا اینکه فکر می کنید در خارج از ایران و در بازار های کشور های دیگر مشتری بیشتری برای کالای شما وجود دارد، چرا اقدام به صادارت کالای خود به کشور های دیگر نمی کنید؟ برای این کار تنها نیاز به یک کارت بازرگانی دارید. بله دیگه اینم نکته فنیش بود.

اگه دادی موسسه ویونا شرکتت را ثبت کنن که تا همین جا را هم کلی کمکت کردن و از اینجا به بعد با اونا است و فقط باید یه سری کارها را بکنید. اما اگر خودتون می خواهید شرکت را ثبت کنید باید مدارک آماده کنید که یکم سخته اما باز هم نشد نیست. مدارکی مثل اساسنامه، شرکتنامه، تقاضانامه، فرم تعیین نام و این نوع مدارک به همراه درخواست و دو تا صورتجلسه نیاز دارید.

مدارک را تهیه می کنید و همه شریکا با هم یک جلسه می گذارید که بهش می گن جلسه مجمع. روی صورتجلسه عنوانش را می نویسید صورتجلسه مجمع عمومی موسسین. این صورتجلسه فرمت خاصی داره که باید رعایت کنید. بعد توی این جلسه باید برخی تصمیما را بگیرین. مثلا هیئت مدیره کیا باشن، بازسا کیا باشن، چند تا هیئت مدیره داشته باشین، کیا امضا مجاز داشته باشن و بعد همه این مدیرا و بازرسا باید تعهد کتبی بدن که مسئولیتشون را قبول کردن. راستی یادتون نره که مدارکی که تهیه کردین را تصویب و همتون امضا کنید.

بعد از این جلسه هیئت مدیره باید جلسه بزاره و این بار فرمت صورتجلسه هیئت مدیره را تنظیم می کنین که توی این جلسه هم موضوعاتی مثل عنوان ها یا سمت ها، وظایف و امور کلی را بحث می کنین.

یک تقاضانامه هم برای اداره ثبت شرکت ها یا هیئت مدیره و یا مدیرعامل منتخب باید بنویسه که می خواین شرکت را ثبت کنید.

حالا باید هم برین توی سایت و تقاضا ثبت شرکت بدین و هم در مواقع مشخص که باید بررسی کنین، مدارک را برای اداره ثبت شرکت ها ارسال کنین. بعد توی اداره هر وقت قرار شد برین اصل مدارک شناسایی، گواهی عدم سوء پیشینه همه مدیران، صورتجلسات هیئت مدیره و مجمع عمومی موسسین، مجوزه احتمالی که برای شرکت باید می گرفتین، تقاضانامه و تعهد نامه و اساسنامه و شرکت نامه و … را باید ببرین تا شرکت نهایتا با هزینه هایی که می دین ثبت بشه.

مرحله آخر اینه که شرکت را باید تو دو تا روزنامه حداقل آگهی کنن. اولیش که روزنامه رسمی کشوره که باید این آگهی توش چاپ بشه و دومیش یه روزنامه کثیر الانتشاره که خودتون مشخص می کنید. این آگهی را هم خود کارشناسای اداره ثبت بهتون می دن.

وقتی این آگهی چاپ شد شرکت ثبت میشه و باید برین دنبال کارای دریافت کد اقتصادی و یا تشکیل پرونده مالیاتی و دارایی تا بتونید کار کنید. همه این کارها اگر خودتون انجام بدین حدودا  3 ماه و اگر موسسه ویونا انجام بده حدودا 1 ماهه انجام میشه.

باز هم اگر نظر من را بخواهید می گم بهتره که برید موسسه ویونا شرکتتون را ثبت کنه. چند تا حسن داره. هم بهتون مشاوره میدن، هم کارشون را خوب بلدند، هم اگر اشتباهی داشته باشین حواسشون هست و هم اینکه بعدا کلی کمکت می کنن تا شرکتت به درآمد برسه. من که خودم شرکت را به اونا دادم ثبت کردند و کلی رضایت دارم. تازه هزینه زیادی هم واقعا نداره. شاید بعضی وقتا هزینه هایی که خودتون برای رفت و اومد می کنین و دوباره کاری و نگرانی و اینا را حساب کنی کلی هم بیشتر بشه.

امیدوارم که دوست داشته باشید متن را و بهتون کمک کرده باشه. به عنوان آخرین حرف بهتون پیشنهاد می کنم شرکت ثبت کنید، نترسید، به خدا کار سختی نیست و واقعا باعث میشه کلی توی کار و زندگیتون موفق باشین. یا حق.